کد مطلب:312368 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:261
روایت اول
قال ابو عبدالله (ع) اقرؤا سورة الفجر فی فرائضكم و نوافلكم فانها سورة الحسین بن علی (ع) و ارغبوا فیها رحمكم الله تعالی. فقال له ابواسامة و كان حضر المجلس: و كیف صارت هذه السورة لحسین (ع) خاصة؟ فقال: الأتسمع الی قوله تعالی: «یا ایتها النفس المطمئنة» الآیة انما یعنی الحسین بن علی (ع) فهو ذو النفس المطمئنة الراضیة المرضیة و اصحابه من آل محمد صلی الله علیه و آله هم الراضون عن الله یوم القیامة و هو راض عنهم... [1] .
امام صادق (ع) فرمود: سوره ی فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید، زیرا سوره ی حسین بن علی (ع) است. به این سوره مشتاق باشید، خداوند شما را رحمت كند. ابواسامه پرسید: این سوره چگونه فقط از آن حسین (ع) شده؟ امام فرمود: آیا به سخن خداوند گوش فرا نمی داری كه می گوید: «ای نفس مطمئن!» مراد از این حسین بن علی (ع) است. او صاحب جان مطمئن و راضی و مرضی خداوند است. و یاران او از آل محمد (ص) نیز روز قیامت از خداوند راضی اند و خداوند هم از آنان راضی است.
[ صفحه 242]
امام صادق (ع) فرمود: سوره ی فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید، زیرا سوره ی حسین بن علی (ع) است. به این سوره مشتاق باشید، خداوند شما را رحمت كند. ابواسامه پرسید: این سوره چگونه فقط از آن حسین (ع) شده؟ امام فرمود: آیا به سخن خداوند گوش فرا نمی داری كه می گوید: «ای نفس مطمئن!» مراد از این حسین بن علی (ع) است. او صاحب جان مطمئن و راضی و مرضی خداوند است. و یاران او از آل محمد (ص) نیز روز قیامت از خداوند راضی اند و خداوند هم از آنان راضی است.
[ صفحه 242]
[1] كنز الفوائد، ص 386؛ بحارالانوار، ج 24، ص 93 و ج 44، ص 218؛ عوالم العلوم، ج 17، ص 97.